Er was eens, een oude, vertrouwde lada, uit 1983, zo'n vierkante, beige, 4bak met choke, ziet u hem voor u, zo ongeveer ja....
Dit ladaatje, was uniek, zowel in voorkomen, als in gebruik. Medeweggebruik
ers staken duimpjes omhoog op naar je, en met een glimlach stapte ik in de auto...
De eerste donkere wolken pakten zich samen boven de dappere lada, letterlijk, en de regen kwam naar binnen door het dakraam, ik stapte nog steeds in met een glimlach, maar wel met een nat achterwerk.
Daarnaast werden er steeds meer kilometers gereden met deze russische veteraan.
Op de snelweg, was het 100 max, in de 4, en niet teveel praten, want ik hoor je toch niet. De radio kon op standje max net boven het motorgeronk uitkomen, dus prima. Na een rit van 200 kilometer stapte zijn baasje kapot uit de auto, pijn in de rug, kramp in de benen, spierpijn in de armen van het immense busstuur.
De positieve geluiden van de medeweggebruik
ers waren nog steeds een opsteker en ik wist nog steeds te glimlachen als een boer met kiespijn.
Daarna kwam de roestduivel om de hoek kijken, en deze kreeg de lada stevig in zijn roodbruine klauwen. Ondanks de tectiel, het wijwater in de radiator en de zilveren wieldoppen.
Als nekslag kwam de grote boze overheid met een mooi plan voor oldtimers. Het huilen stond me inmiddels nader dan het lachen en het was wel duidelijk dat er een nieuwe auto moest komen.
Dan ga je zoeken, op marktplaats, autoscout, de dealers in de omgeving...
Budget ruim 2000 euro, tja wat koop je daar nog voor....
Bij voorkeur iets dat niet te zwaar is, en lekker zuinig, want iedere liter gaat door de portomonnee heen.
Vol vertrouwen een proefrit gemaakt in een Peugeot 107, fantastische auto, jong, weinig kilometers, zuinig en lekker licht, dus ook na januari weinig in de wegenbelasting
. 5 deuren en een redelijke kofferbak.
Leek de perfecte keuze, tot het invoegen op de snelweg, mijn rechtervoet ging omlaag, het motorgeronk zwol aan en de auto versnelde, de 0 naar 120 ging in een hele mooie score, namelijk 17,1............dagen.
Ook de veiligheid, het rumoer, en de zenuwachtige wegligging speelden parten, dit ging hem niet worden. Laat staan de prijs, want hij was het dubbele van mijn budget.
Nu ben ik altijd groot alfa liefhebber geweest, maar tja Alfa, die heeft nogal een naam he.... roest, gescheurde koppen, duur onderhoud, verhalen vol ellende als je een beetje zoekt op google. De een nog heftiger dan de ander.
Ietwat bleek weggetrokken besloot ik dat het maar geen alfa romeo moest worden, een opel agila is een degelijke keuze.... verstandig.
Kijken, kijken, om de opel agila heenlopen, en tja, hier mist wat... een stukje emotie, een stukje gevoel.
Een seat arosa bekeken, maar ook dit leverde op google meer dan voldoende gezeur op, motorschade door bevroren Carter pluggen, relatief onzuinig, olieverbruik en kantelende zuigers. Hmm
Dan maar een suzuki alto proberen, nieuwe type, 2005. Automaat en 5 deurs, dus de kids kunnen ook mee.
Zuinig, klein, maar eigenlijk een beetje een truttenschudde
rtje als je het mij vraagt.
Terug naar de alfa, papa mee, broertje mee, en als drie kleine kleuters stonden we voor de alfa, geweldig. Pure oorporno dit als de V6 begint te brullen. Gekocht.... En gelijk de domste beslissing in mijn reeds 37 jarige leven. Ik vermoed dat er een reden was dat de alfa 17 eigenaren had, en hoe netjes deze er ook uitzag, hij heeft mijn hart en mijn portomonnee gebroken.
Om een lang verhaal kort te maken, en u mijn tranendal te besparen zal ik een stukje forwarden naar de periode hierna. Er moest een nieuwe auto komen, eentje die wel betrouwbaar is...
De zoektocht begon weer opnieuw....
Hoera, de arosa ik had een type gevonden die ik al een tijdje volgde, hij werd maar niet verkocht, en de prijs ging bij tijd en wijlen steeds iets meer omlaag.
Beetje onderzoek, kentekencheck, 2e eigenaar, hmm.. 89.000km's met NAP.. Alle rekeningen aanwezig. En met winterbanden erbij op stalen velg.
Toch gegaan voor een proefrit, toen de auto openging verscheen er een grijns op mijn gelaat, een klein kartje, zo voelt ie. Lekker vlot en ligt prima op de weg, behalve het overhellen in de bochten dan, mijn partner zit ongewenst veel vaker bij mij op schoot dan ze eigenlijk wil :wordgek (ik zoek nu alleen de bochten naar rechts uit, al moet ik 50 kilometer omrijden).
Al mijn eisen werden weg gerelativeerd, 5-deurs, ach hoeft niet, de kids passen toch wel, bovendien zit ik er toch vaak alleen in.
Zuinig, ach, zoveel rijd ik niet. Kofferbak, tja, dan doe ik maar vaker boodschappen.
Kortom, de knoop was doorgehakt en ik ben nu de blije eigenaar van een seat arosa mk2 1.4 8v mpi signo uit 2004. Kleur geel, of vaalgeel eigenlijk.
Motorisch prima gebleken, ik heb er in een jaar tijd 30.000km mee gemaakt en zonder ook maar iets.
Mijn vrouw rijdt in een zilvergrijze volvo s40, 50 tinten grijs, ik heb deze bijgesmeerd met hammerite. Daar zie je niets van, althans, dat zei ik tegen haar vlak voordat ik de eerste lading erop smeerde. Als u ooit een zilver grijze vlieg wilt zien, welke ik per abuis meegeschilder heb. Echt, heel betrouwbaar, onze zweed.
De seat heeft ook zweet, ik zit met het zweet in de bilnaad als het harder waait dan windkracht 8, want dan waai ik onderhand de weg af.
Daarom heb ik als goed echtgenoot, mijn vrouw de arosa cadeau gedaan, waarmee zij nu al 3 jaar rondrijd in en om de stad.
Heel hoffelijk van mij, want ik heb weer een blije ga, en ik kan weer wat leuks voor papa kopen.
De midlife crisis komt inmiddels om de hoek kijken, en ik moest, en zou een cabriolet hebben. Echt iets voor mij, mijn wilde kale haren wapperend in de wind. Met een fraaie zonnebril op, cruisend over de boulevard van Zandvoort. Helaas was mijn budget slechts toereikend tot een golfje 4 cabriolet, en de leuke jonge dames op het strand, hadden meer oog voor die dure audi cabriolet, de lamborghinis en de porsches aldaar. Het kan ook zijn dat ze niet op middelbare, te dikke mannen vielen, met een foute zonnebril denkende dat deze weer 18 is…..
Dat houden we in het midden. Na 1,5 jaar heb ik deze maar weer verkocht, immers, de wilde haren waren verwaaid en ik wilde weer wat anders.
Een subaru, dat heb ik ook altijd zo’n power merk gevonden, ik denk meteen aan een blauwe kleur met gouden velgen met de nummers 555 erop. Heel dik.
Ik ben serieus gaan kijken naar een impreza GL plus, de 2.0 liter motor. Een mooie wagen, met een nog mooiere prijs. Wat onderzoek laten doen door een subaru dealer, want het verhaal klopte niet in mijn ogen.
Jongen kreeg de auto van een familielid, welke daarna kwam te overlijden. Tragisch, de auto was in goede staat zo werd mij verteld. APK rapport gaf overmatige olie lekkage aan, en ook de delen die ik zien kon hadden wat op- of aanmerkingen.
De subaru dealer gaf aan dat ik deze beter kon laten staan, vanwege de vele kosten en het achterstallig onderhoud. Mijn hart weende, en mijn hersenpan draaide overuren. Slapeloze nachten, wel of niet doen, wel of niet doen… Mijn vrouw werd gek van mijn getwijfel onderhand.
Toch besloten dat ik dit niet moest doen, teveel minpunten. Daarna bleek dit een goede keuze, de jonge eigenaar kwam ineens met een ander verhaal, had de auto ook pas een paar werken op zijn naam staan, en is mij gaan stalken.
Aangiftes verder, immers vind ik het niet zo prettig als iemand mij lastig valt, en na een handgemeen, is het over. Subaru, kan het merk niets aan doen, maar heeft inmiddels een nare smaak in de mond bij mij.
Daarom overgegaan op een opel astra g.
Een fraaie wagen, fraai rood. Helemaal naar mijn smaak. Een fraaie compo set erin gezet, een klein bassboxje voor de diepere geluiden. Nee, geen no fear sticker achterop en een rammelende kentekenplaat, maar een beetje meer geluid was welkom.
Niets mis mee, kwam fluitend de apk door, maar na 3 jaar wil je weer eens wat anders he.
Inmiddels zat ik alweer iedere avond op marktplaats de comoactere klasse af te struinen en heb ik zitten twijfelen over een corsa, een fiesta, een clio en zelfs een seat mii.
De mii viel af, boven budget. De clio heb ik qua uiterlijk mooi gevonden, maar ja, frans he, ik ben er niet zeker van.
de corsa en fiesta waren gelijke kanshebbers, maar ik kwam een fiesta tegen uit 2008, het mk6,5 type denk ik. En na een proefritje was ik verkocht.
Een oldtimer vond ik ook altijd erg leuk, daarom een golfje 2 gekocht, leuke wagen, helaas was ik vergeten hoe spartaans de auto was, en hij zoop harder dan een havenarbeider op de vrijdagmiddagb
orrel:
En jaar erna begint het weer te kriebelen, nu zijn de kinderen dermate groot dat de auto minimaal 5 deuren moet hebben, en een sloot bagageruimte.
Een paar andere opties bekeken, toch maar een suburu forester type sg, 2003 was een fraaie wagen. Alleen qua onderdelen is er weinig beschikbaar, en erg duur als het er al is.
Toch maar even verder gekeken. De Nissan X-trail vind ik een fijne auto, alleen die centrale klokken midden op het dashboard staan me tegen.
Alle reviews zijn verschrikkelij
k goed, Anwb is lovend over de T30, de adac is lovend. Alleen de prijs is erg hoog. Nu kwam ik een simpele comfort uitvoering tegen uit 2005, met een goede staat van onderhoud, welke erg lekker reed. Kon ik dan ook niet laten staan.
Vandaag opgehaald :)
Ik hoop hier een hoop te leren van de andere liefhebbers.
Met vriendelijke groet,
Marc
