Hallo allemaal!
Mijn naam is Frans Fressen, 33 jaar, geboren en getogen in Eindhoven. Ik werk als chauffeur bij UPS en ben trotse papa van 2 kindjes (zoontje Ferdy van bijna 5 en dochtertje Linquenda van 2). Ook heb ik 3 katten genaamd Lotje, Harvy en Lizzy.
Helaas zit ik op dit moment in een echtscheiding met mijn huidige vrouw dus zijn het op het moment tamelijk moeilijke tijden.
Ondanks dat het natuurlijk ontzettend vervelend is, is dit wel de reden dat ik hier terecht ben gekomen...
Ik ben altijd al besmet geweest met het autovirus en heb dus al redelijk wat bolides in mijn bezit gehad maar tot nog toe nooit een Nissan. Ook ben ik het verleden al actief geweest in het forum/clubverband bij 'SCN' oftewel Seat Club Nederland waar ik erg leuke herinneringen aan heb.
Hierbij het rijtje auto's wat ik heb gereden in oplopende volgorde:
Ford Escort 1.6 automaat bouwjaar '84
Alfa Romeo 155 1.7 Twinspark bouwjaar "94
Renault Kangoo 1.9 D65 bouwjaar '99
Opel Vectra B1 1.6 GL bouwjaar '96
Seat Toledo 1M 1.8 20V Signo bouwjaar '99
Seat Toledo 1M 1.8 20V Turbo bouwjaar '04
Fiat Croma 2.2 16V Emotion bouwjaar '06
Lancia Ypsilon 1.3 JTD Momo Design bouwjaar '08
Alfa Romeo 159 SW 1.8 Business Edition bouwjaar '07
Nissan Primera P11 2.0 Luxury Edition bouwjaar '02 (Huidige auto)
Een behoorlijk gevarieerd rijtje dus wat ook aangeeft dat ik wel autogek ben maar niet specifiek een voorkeur heb voor een bepaald merk.
Wel kan ik nooit de auto laten zoals die is
Onder elke auto heeft altijd wel een dikke set velgen gelegen en ook lichte aanpassingen zoals verlaging, oem Sport bumpers en skirts etc kunnen mij altijd wel bekoren.
Voor de mensen die dit topic aandachtig lezen zullen er wel enige bedenkingen zijn waarom ik nu voor een tamelijk burgerlijke Nissan Primera heb gekozen en uiteraard ben ik jullie dat antwoord ook verschuldigd.
Ik heb mijn auto aankopen vrijwel altijd laten leiden door emotie. Vele mensen hebben mij ook altijd afgeraden om bepaalde merken aan te schaffen (daarbij doel ik dan voornamelijk op de Italiaanse autokeuzes die ik meerdere keren gemaakt heb). Ik moet eerlijk zeggen dat ik er nooit spijt van heb gehad want autorijden kost nu eenmaal altijd geld en je moet gewoon een beetje geluk hebben met een auto. Zo hebben de Italiaanse schoonheden mij dus, op wat elektrische kleine dingetjes na zoals soms een spontaan brandend lampje op het dashboard wat later ook weer braaf uit ging, nooit echt hoge kosten bezorgd.
Ik ben dus ook eerlijk als ik zeg dat wanneer ik niet zou zijn gaan scheiden, ik nu nog met veel plezier in mijn mooie Alfa zou hebben gereden.
Het leven is nu eenmaal onvoorspelbaar en aangezien de scheiding voor een hoop kosten zorgt en ik straks ook nog mijn vaste lasten moet kunnen ophoesten, ben ik eens gaan kijken wat voor mij op het moment een "verstandige"
keuze zou zijn op autogebied.
De auto moest voor mij aan een aantal dingen voldoen:
-niet duurder dan 2500 euro
-wegenbelasting moest flink lager (Alfa weegt namelijk 1455 kg en dat was behoorlijk prijzig)
-niet meer dan 150.000 km
-redelijk gemotoriseerd
-genoeg ruimte (voor als ik met de kids op stap ben)
-Airco absolute must!
-moet de caravan kunnen trekken die 1100 kg weegt
-en las last but not least, jawel hoor
, voor het eerst zocht ik een betrouwbaar bekend staande auto die me zoals de verwachting schept, met niet te hoge kosten zou opzadelen...
Dus zelfs ik zou voor het eerst in mijn leven een verstandige auto aankoop gaan doen
Rond gekeken op autoweek naar gebruikers reviews etc van onder andere Mazda 626 (wel erg bejaard model om eerlijk te zijn), Toyota Avensis (relatief duur met weinig kilometers) en dus de Nissan Primera P11. De P12 heb ik bewust niet naar gekeken aangezien die er kwa betrouwbaarhei
d minder best uitkomt dan de P11. Aangezien ik het P11 model eigenlijk altijd best een nette auto heb gevonden ging ik me verdiepen in een van de laatste van de P11 reeks. Motorisch gezien moest het een 2.0 worden aangezien die wel met enig gemak de caravan moet kunnen voort trekken. Verder was het natuurlijk leuk als ik een zo luxe mogelijke uitvoering kon vinden (je blijft tenslotte toch een autogek met benzine in je aderen
)
En ja hoor, daar stond die dan bij een autobedrijf in Hazerswoude-Dorp... Een Nissan Primera 2.0 luxury Edition uit 2002 met behalve cruise control, volgens mij wel alle opties die je op een Primera kan hebben. Leren bekleding, climate control, stoelverwarmin
g, elektrisch schuif/kanteldak, 4 elektrische ramen, elektrische spiegels, xenon!!! verlichting af fabriek, een trekhaak en het mooist was nog de kilometerstand
... Deze zilver metallic Japanse dame op leeftijd had pas 112.000 kilometers onder haar 15 inch lichtmetalen wielen door gehad
en voor al dit moois vroeg het autobedrijf 1.950 euro! in mijn ogen een koopje!!
Ik was serieus oprecht enthousiast ook al was het misschien geen vergelijk met de auto die ik op dat moment reed, maar toch, dit was toch voor een alleenstaande papa die goed op zijn centjes moet letten toch een hartstikke mooie auto?!
Ik gelijk vol enthousiasme het betreffende autobedrijf gebeld met de vraag of de auto nog beschikbaar was (ik dacht tenslotte dat zo'n auto met die kilometerstand zo weg zou zijn). En toen kwam het antwoord van de vriendelijke garage meneer... Ja hoor meneer, deze is zeker nog beschikbaar! stom he, dat je als man van 33 zo blij kon worden van dit antwoord!
Echter was de garage meneer nog niet helemaal uitgesproken..
. Hij vervolgde zijn gesprek met "U zult natuurlijk wel begrijpen meneer dat deze auto niet de mooiste is want dan zou die wel anders geprijsd zijn. De kilometerstand is echter gegarandeerd door de NAP en de afgestempelde boekjes en de auto is technisch helemaal goed" Tja, niet de mooiste meer dus, waar ik op de foto's eigenlijk maar weinig van kon zien... Ik bleef even stil en vroeg wat meneer precies bedoelde... Hij zei, "de leren bekleding is niet mooi meer en de auto heeft een aantal plekjes, maar als ik niet te veeleisend zou zijn kwa uiterlijke schoonheidsfou
tjes, was dit absoluut DE perfecte auto voor een nog lang en gelukkige relatie tussen baas en deze Nissan". Ik moest nadenken want mijn auto's waren altijd spik en span, mochten geen krassen en deukjes hebben en zorgden altijd voor bewonderende blikken van andere mede weggebruikers. Ik moest me dus beseffen dat die periode verleden tijd zou zijn wanneer ik tot aankoop van deze dame zou overgaan. Maar goed, ik was natuurlijk ook niet in de luxe positie om te veeleisend te zijn en na een goed gesprek met mijn vader en beste kameraad, toch besloten om de reis van Eindhoven naar Hazerswoude-Dorp te gaan maken. Misschien zouden de schoonheidsfou
tjes ook allemaal wel meevallen en zou ik er prima mee kunnen leven.
En daar kwamen we dan, op een druilerige koude zaterdagmiddag, bij het betreffende autobedrijf. En helemaal ergens in een verlaten hoekje op het buitenterrein stond ze dan... Ik zag gelijk dat de eerlijke garage meneer niets teveel had gezegd. De voorbumper had wat lakschade onderlangs, 1 mistlamp zat wat scheef, het rechter voorscherm was compleet doorgeroest, de ooit zo mooie heldere xenon schijnwerpers waren behoorlijk dof en vergeeld door de tand des tijds, wat krassen hier en daar, een behoorlijk bekraste achterbumper die ook niet helemaal perfect aansloot op de achterste spatschermen, de eens zo mooie lederen bekleding die overal gehavend was alsof er iedere dag een aantal grote bulldogs in de auto hadden geleefd, een versnellingspo
ok waar geen knop meer op zat en dus alleen nog een grote stalen bout uit stak waar je dus mee moest schakelen en als laatste zag de auto er uit alsof die al jaren lang op dat plekje buiten in weer en wind had gestaan zonder dat er mee gereden was. Overal groene mos aanslag op de lak en op de rubbers van de deuren...
De garage meneer kwam aangelopen en vroeg wat ik er van vond. Ik bleef even stil... Maar toen zei mijn vader "kom Frans, we gaan een proefrit maken".
Oke, misschien moest ik dat dan toch maar even doen. Met enige verbazing startte de auto direct en de 2 liter motor snorde als een tevreden kat. Ik stapte in de Japanse dame en ging zitten op de lederen gehavende stoel. Ik moest eerlijk zijn, hij zat best lekker en ik had zelfs elektrische stoelverstelli
ng!!!
Ik begon met het testen van alle elektrische dingetjes die op de auto zaten. En ik kon niets ontdekken wat het niet deed?! Alles werkte alsof deze auto net nieuw de showroom uit kwam.
Toen gingen we rijden en na de auto eerst een beetje te hebben warm gereden (altijd goed zijn voor de techniek
) begon ik het gaspedaal wat verder in te trappen en dat viel helemaal niet tegen! de 140 paardenkrachte
n die deze motor zou moeten hebben, leken mij nog allemaal aanwezig te zijn en behalve het niet zo prettig aanvoelende pookje van de versnellingsba
k (de stalen bout dus) reed de auto eigenlijk erg prettig. Mijn enthousiasme was weer enigszins aangewakkerd en ook mijn vader en kameraad vonden de auto erg prettig rijden.
Eenmaal terug bij de garage kwam de meneer vrijwel weer meteen aangelopen met de vraag wat ik er van vond... "Ze rijdt prima" was mijn antwoord alleen ik was toch nog wel enigszins onder de indruk van de optische staat van deze Japanse dame. Ik kon eigenlijk ook niet snappen waarom de vorige baas zo onzuinig op deze ooit zo prachtige luxe Primera kon zijn geweest. En waar kwam al die groene mos aanslag vandaan? De garage meneer vertelde dat de auto al 1,5 jaar bij hem buiten stond en dat deze daarvoor ook al een tijd had stil gestaan. Ze was van een oudere meneer geweest die wel altijd op tijd het onderhoud liet uitvoeren maar verder niet echt autogek was. Deze meneer was uiteindelijk overleden en nadat de auto nog een tijd bij hem op de oprit had gestaan, besloot de familie de auto door te verkopen aan dit autobedrijf.
Als ik de auto zou kopen kreeg ik een verse apk er op en verder was het zo meenemen. Ik keek mijn vader vragend aan... "Moeilijk pa" zei ik waarop hij reageerde "kijk eens door die schoonheidsfou
tjes heen jongen en denk aan alle dingen waar je nog mee te maken gaat krijgen de komende tijd, en met het oog op die aankomende tijd denk ik dat je het moet doen jongen"
Ik zette mijn emoties even helemaal aan de kant en dacht nog eens na... Een betrouwbare Japanner met lekkere 2 liter motor, alle luxe aan boord en ook nog allemaal werkend, goedkoop in aanschaf en stukken goedkoper in de vaste lasten dan de Alfa, in staat om de caravan te trekken en na een wasbeurtje zou het met het optische gedeelte ook wel weer wat opknappen dus daar was mijn verbazende antwoord "IK DOE HET" zei ik en na een lichte onderhandeling over de prijs, reed ik naar Eindhoven in de Primera. Het was alsof de auto voelde dat ze in goede handen terecht was gekomen want ze reed heerlijk, in alle stilte en rust, naar het Brabantse Eindhoven.
Zondag ochtend keek ik uit het raam en dacht ik, ach arme auto toch, ik ga je eens een goede wasbeurt geven. Dus daar ging ik naar de zelfwasbox met mijn Japanse dame en ze deed het wederom perfect. Na 2 uur bezig geweest te zijn stond ze weer behoorlijk te blinken en was alle groene aanslag ook verwijderd. Ik zag toen ook pas dat de auto eigenlijk nog best mooi in de lak stond en dat ze er aan de buitenkant van een klein afstandje nog best mooi uit zag. Alleen dat verroeste zijscherm kon me niet bekoren dus ik had al met mijn vader besproken dat we die aankomend voorjaar zouden gaan aanpakken en weer strak zouden maken.
Het volgende wat ik zo snel mogelijk wilde laten doen was de auto een grote onderhoudsbeur
t laten geven want die nieuwe apk is natuurlijk leuk maar een auto die zo lang had stil gestaan, moest in mijn ogen toch eens worden voorzien van nieuwe vloeistoffen etc. Ook merkte ik dat de airco het niet deed dus die moest ook worden nagekeken. De banden die op de auto zaten waren ook oud en hadden weinig profiel en aangezien ik veiligheid belangrijk vind (mijn kinderen moeten ook veilig in mijn auto kunnen zitten), besloot ik op de huidige velgen, nieuwe Continental wintercontact banden te laten monteren. De grote beurt was natuurlijk best spannend want ik had gezegd dat de auto gewoon in orde moest zijn maar ik wilde het wel graag weten als die het eigenlijk niet waard was. Aan het einde van de dag kreeg ik het verlossende telefoontje. "Uw auto is klaar meneer". Ik vroeg wat de mankementen waren en uiteraard wat het geintje zou gaan kosten. "U heeft een prima auto gekocht meneer! we hebben de vloeistoffen vernieuwd, de airco opnieuw afgevuld en deze werkt nu weer perfect en verder hebben we 4 nieuwe bougies gemonteerd. De onderkant van uw auto is nog helemaal hard en roestvrij dus daar kunt u nog lang mee doen" zei hij. De kosten van dit beurtje? 323 euro dus dat viel me alles mee.
Het weekend er na eens wezen kijken voor een nieuwe pookknop. Ik had de Nissan dealer al gebeld met de vraag wat een originele zou kosten en daar schrok ik me helemaal van kapot! "74 euro ex btw meneer" werd mij verteld waarop mijn antwoord was "bedankt voor de info maar nee dank u".
Bij een automaterialen
zaak in de buurt een leren pookje gekocht voor 14 euro en het ziet er ook weer keurig uit en schakelt weer een stuk fijner. Toen vond ik bij toeval op marktplaats een Primera in mijn kleur welke in onderdelen verkocht werd en laat die nu een nog keurig rechter voorscherm hebben!
Ik dus afgereisd naar Schinnen in Limburg om het scherm voor 40 euro op te halen waarop de aanbieder mij vertelde dat hij het scherm voor 60 euro er ook op zou monteren! ik zeg, gaat uw gang want dat bespaart mij weer een hoop tijd en misschien ergernis.
En zo kwam het dat mijn Japanse dame vanuit Schinnen weer terug naar Eindhoven reed met een keurig scherm zonder nog enige roest.
De zondag daarna ben ik een paar uurtjes aan de gang gegaan met de slechte ogen van mijn dame. Deze waren namelijk ooit zo mooi helder en ik gunde haar graag weer een wat beter zicht. Na het verliezen van het nodige zweet en een paar verkrampte handen, was het resultaat verbluffend! ze keek weer behoorlijk helder uit haar oogjes en de priemende lenzen die achter het glas zaten, keken mij aan alsof ze wilde zeggen, "bedankt dat je dit allemaal voor mij doet baas"...
En ik was ineens trots op mijn Japanse dame en hoop nog een lange relatie met haar aan te gaan...
Ik zal haar wel showen met wat foto's in het daarvoor bestemde topic en verder hoop ik dat jullie niet in slaap gevallen zijn van mijn verhaal en verder dat ik misschien een leuke tijd met jullie tegemoet mag gaan en wens ik iedereen nog een fijne Valentijnsdag
Groetjes, Frans
