JAE 2009Na de goede ervaringen van vorig jaar was het wachten eindelijk voorbij. We mochten weer naar Engeland voor de editie van 2009. Dit jaar met meer mensen en meer auto’s. Rik, Mark, Bas en Wilco gingen voor het eerst mee. Helaas kon Danny er wegens omstandigheden niet bij zijn.. Het grootste deel van de groep van vorig jaar was er ook bij: Ronald, Laurens, Peter, Jano en ik (Jeroen). Een aantal van ons hadden dit jaar besloten op een andere manier naar Engeland te gaan, Laurens en Wilco namen de trein in Calais, en Jano, Mark en Bas kwamen met de veerboot vanuit Calais. Peter, Ronald, Rik en ik namen de vertrouwde route met de ferry van Hoek van Holland naar Harwich. In dit verslag zal ik proberen een idee te geven van onze ervaringen in Engeland. Het was weer absoluut de moeite waard en volgend jaar zijn we er gewoon weer bij!
Donderdag 10-09-2009Omdat wij via Hoek van Holland gingen, vertrokken we al om 22:00 met de boot naar Harwich. Aangezien ik in Den Haag woon en Hoek van Holland daar vlakbij is verzamelden we bij mij. Rond 4 uur kwam Ronald aan met de NX. Hij zou het weekend met mij meerijden in de Cherry dus was het eerste wat we deden het overladen van zn spullen in mijn wagen. Past nog best veel in, maar dat terzijde. Rik was de tweede die aankwam, een klein halfuurtje later. Peter kwam om 5 uur na behoorlijk wat fileleed op de weg naar mij. Omdat we nog ruim de tijd hadden voor we moesten inchecken hebben we de Nintendo even aangezwengeld met Mariokart erin, en nog even wat gedronken.
Traditiegetrou
w (naja, was pas de tweede keer eigenlijk) zijn we daarna gaan eten bij de Mac. Toen we allemaal onze gezonde hamburgers ophadden zijn we, met een tussenstop bij het tankstation, naar Hoek van Holland gereden. Daar aangekomen bleek dat we zo door konden rijden langs het inchecken en de paspoortcontro
le. De gevreesde oprit naar de boot bleek eigenlijk best te doen met de Sunny van Peter en rond half 8 zaten we aan ons eerste biertje in de bar, met pokerfiches voor onze neus. We hadden al meegekregen dat Mark toen nog aan zijn auto bezig was dus we waren opgelucht te horen dat die op een gegeven moment klaar was voor de reis. Na wat biertjes zijn we nog even het buitendek opgelopen voor de rokers. Ik besloot toen dat de boot genoeg schommelde om lekker mn bed in te duiken. De rest volgde kort daarna.
Vrijdag 11-09-2009Vorig jaar werden we nogal radicaal gewekt door de stem uit de speaker. We hadden dus al wekkers gezet om te zorgen dat we nu een beetje normaal wakker konden worden. De stem uit de speaker bleek overigens nu een pieptoon ervoor te hebben. Dat is al een behoorlijk stuk menselijker dan hoe het vorig jaar was
. Toen iedereen goed en wel wakker was zijn we naar de auto’s gegaan. Het afrijden van de boot gaf ook geen problemen voor de lagere auto’s onder ons.
Eenmaal van de boot af was het tijd voor de paspoortcontro
le. Ronald en ik werden eruit gepikt met de Cherry en mochten gaan uitleggen wat we allemaal in Engeland gingen doen en waarom. Als bewijs dat we echt naar JAE gingen heeft Ronald nog even gewezen op onze t-shirts :). Alles bleek in orde (we hadden niet anders verwacht) en we mochten verder rijden. Omdat Peter en Rik niet aan de kant gezet waren, stonden die ons een stukje verder op te wachten. Bij hun stond een Primera P12 met 2 Nederlanders erin. De twee mannen, waarvan er eentje op een S13 heeft die door Dick is aangepakt, en de andere al vele jaren in het Nissan wereldje zat, waren op weg naar een Kitcar evenement. Ze hadden ons op de boot gezien en wilden met name de Cherry nog even goed bekijken. Natuurlijk hebben we ze gewezen op NCN en JAE dus met een beetje mazzel zijn de eerste twee extra deelnemers voor volgend jaar al binnen.
Na een kort praatje besloten we op pad te gaan. De Cherry op kop, met Ronald als navigator en een Tomtom op de ruit geplakt, gevolgd door Rik en daarna Peter. Omdat Rik nog niet eerder in Engeland gereden had, vonden we dit de beste volgorde. Het rijden en wennen aan linksrijden ging ons best goed af. Het was wel erg druk waardoor sommige situaties wat lastig te zien waren. Zo was er een dubbele rotonde die we aardig free-style genomen hebben. Gelukkig reed iedereen langzaam en waren de Engelsen zo vriendelijk om ons er tussen te laten.
We zouden Jano, Mark en Bas onderweg tegenkomen om het laatste stuk samen te rijden. Vlak voor Cambridge stonden ze ons al op te wachten. Dit was een mooi moment om even bij te komen van het inspannende stukje rijden van daarvoor en om even wat te drinken te halen. Na wat foto’s en even bijpraten besloten we dat we verder konden. Nu in een colonne van 5 auto’s. Ik en Ronald voorop en Jano als hekkensluiter. We hadden nog een kilometertje of 60 te gaan dus we vertrokken vol goede moed.
Alles ging prima tot de auto met caravan die voor mij reed plotseling naar rechts schoot om iets te ontwijken. Het bleek om een grote pion te gaan die midden op de snelweg lag, geen kleintje maar best een serieus ding wel.. Ik kon nog wat afremmen en er net rechts voorbij zonder de mensen te hinderen die op de baan naast me reden maar Rik had minder geluk. Hij raakte de pion wel frontaal waarna deze ook de auto van Peter raakte. Gelukkig was de vrachtwagencha
uffeur achter Jano aan het opletten want iedereen stond praktisch stil op een gegeven moment. Rik heeft de pion aan de kant gegooid en de schade bleek mee te vallen dus we konden verder. Ik moest nog even invoegen met de Cherry vanuit de onverharde berm op de snelweg maar zelfs dat ging best goed, hoewel het temperatuurmet
ertje wel erg hoog stond daarna, maar dat daalde vanzelf weer. Na dit incidentje zat de schrik er aardig in dus we waren blij dat we kort daarna het terrein van Wicksteed Park opdraaiden.
Na het betalen van de toegang mochten we het terrein op. Nog even gevraagd waar we moesten zijn, en een babbeltje met John van de organisatie gemaakt. Hij herkende ons gelijk en kwam meteen onze kant op. Erg leuk om te zien. Onze stand was deze keer niet door een andere club ingepikt, en eigenlijk zonder heel veel gezoek gevonden. Ik had bij het reserveren al doorgegeven dat we dicht bij NPOC (Nissan Primera Owners Club) wilden staan en dit bleek het geval. Ons veld was erg groot dus we konden alles ruim opzetten. Daarnaast zaten we op een hele centrale plek. Erg gaaf, zeker omdat sommige grotere Engelse clubs zoals de Almera Owners Club toch een stuk meer achteraf waren ingedeeld. Daarnaast hadden we weer verschrikkelij
k veel mazzel met het weer. Een strakblauwe lucht, lekker zonnetje en een graadje of 25. Net als vorig jaar leek het een goed weekend te worden wat betreft t weer.
Het opzetten van ons “basecamp” ging soepel. Peter had nog wat tentprobleempj
es maar dat is door Jano (wie anders.. :)) creatief gerepareerd. Ook de andere tenten stonden snel. Laurens en Wilco kwamen niet lang daarna aan, na een probleemloze reis. Toen ook zij de tenten hadden staan zijn Wilco en Laurens naar de Supermarkt gegaan voor de nodige boodschappen. De rest trok zn eigen plan. Sommigen maakten een eerste rondje, of waren aan het bijpraten met mensen van NPOC en NXC, waar we vorig jaar ook te gast waren. Laurens en Wilco kwamen terug met de boodschappen, waarna we de BBQ’s in elkaar konden gaan schroeven. Het eten van vrijdag was prima, hamburgers, worstjes etc. Goed te doen en we hadden meer dan genoeg.
Omdat we dit jaar weer bij NPOC waren uitgenodigd voor de zaterdagavond BBQ vonden we dat we Shaun (de voorzitter) iets typisch Nederlands moesten geven als blijk van onze dankbaarheid. We hadden een mooie set klompen in zijn maat geregeld en versierd met NCN stickering. Nadat Shaun iedereen van NPOC bij elkaar had verzameld nam Peter het woord en hebben we m de klompen overhandigd. Het was duidelijk merkbaar dat ze het waardeerden, wat altijd mooi is natuurlijk.
De rest van de avond hadden we nog geen plannen. Een aantal van ons bleven nog even bij NPOC en de rest ging terug naar ons kamp om daar een biertje te drinken. Eén van de BBQ’s werd weer aangestoken maar deze keer meer voor de warmte. Het werd snel koud dus ook de plank die het gras tegen brandplekken moest beschermen, eindigde op de barbecue. Dit was wel lekker want zoals ik al zei, het werd er echt snel koud. Later op de avond werden we bezocht door een 3 dronken schotten, van JDMYO. Ze hadden al de nodige biertjes op en vonden vooral de Cherry erg interessant. 1 ervan bleef maar Cherry en Cherry-team schreeuwen. Bas besloot 1 van de gasten uit te dagen voor een bierwedstrijdj
e. Beiden een blikje bier dat ze met een tentharing zouden lekprikken om m dan zo leeg te drinken. Omdat Bas de Schot had verteld dat hij eerst het lipje moest openen en dan pas moest prikken, ging dit niet al te soepel, maar t lukte uiteindelijk en hij dronk netjes zn Bavaria op. De volgende morgen zei de Schot dat hij zich niets meer kon herinneren vanaf dat ene biertje. Ow en ze bedankten ons netjes voor het uitschakelen van Schotland :P
De rest voegde zich weer bij ons en de rest van de avond hebben we rond de barbecue gezeten en wat gedronken om vervolgens naar bed te gaan. Het was een lange dag geweest. Om een uurtje of 4 werd ik beroerd wakker, toch het bier of de vermoeidheid of de combinatie maar ik heb wat tijd op de wc doorgebracht en daarna niet echt meer geslapen.
Zaterdag 12-09-2009Om 9 uur zouden we ons moeten melden bij t voetbalterrein
. Vandaar dat we allemaal vroeg opstonden, ook al hadden we allemaal graag wat langer blijven liggen. Ik was nog aardig brak maar dat trok later weg. Iets voor 9 had iedereen wat gegeten, en konden we richting voetbalterrein
. Dit vinden was lastig en toen we het eenmaal vonden bleek waarom, er was nog niets opgezet en voetbal was uitgesteld tot half 11. Als reden kregen we te horen dat we dan meer “beer-time” zouden hebben. We hadden nog even dus konden we nog wat rondwandelen. Om half 11 hebben we ons opnieuw gemeld. De commentator kende ons nog van vorig jaar en we waren weer redelijk aanwezig in alles wat hij door de microfoon schreeuwde :).
Onze eerste wedstrijd was tegen het B-team van NPOC. Niet zo goed als het A-team maar genoeg om met 1-0 van ons te winnen, hoewel dit anders had kunnen aflopen als Bas en ik onze kansen benut hadden, maar als als als.. Wat ik wel weet is dat als je lang niet gesport hebt, zo’n wedstrijdje van 12 minuten er behoorlijk inhakt. En dat gold niet alleen voor mij. Maar we dachten dat we verder uitgeschakeld waren dus gingen terug naar de tenten voor wat drinken en om even te wachten tot Peter mee zou doen met Tug-o-War (touwtrekken) in het B-team van NPOC, the cubs. Eenmaal terug bij het voetbalveld bleek dat we toch niet uitgeschakeld waren, omdat wij het team waren dat met de minste tegendoelpunte
n had verloren. Wedstrijd 2 zou zijn tegen het Nippon Squad. Maar eerst was Peter aan de beurt om NPOC te helpen bij het touwtrekken. De eerste tegenstander ging soepel maar het NPOC A-team “the Bears” was te sterk voor het B-team. The Bears hebben de beker ook mee naar huis mogen nemen aan het einde van de dag.
Onze tweede voetbalwedstri
jd tegen Nippon Squad ging wat betreft ons uithoudingsver
mogen een stuk beter, maar we konden niet voorkomen dat we verloren met 4-0. Ze waren gewoon te sterk, volgend jaar toch maar trainen. Trouwens zelf nog verrot geschopt door een vrouwelijke tegenstandster, terwijl ik probeerde me in te houden en niet te agressief te spelen. Weten we dat ook weer voor volgend jaar. Ow en we hebben scheenbescherm
ers nodig eigenlijk
Na het voetbal was het tijd voor een lekker douche. Jano, Laurens en Wilco gingen weer richting supermarkt en toen ze terugkwamen zijn we met zn allen een rondje gaan maken over het terrein. Omdat we om 6 uur bij NPOC werden verwacht, hebben we toen niet het hele terrein gezien, maar daar kwamen we ’s avonds nog overheen dus dat was niet zo erg. Het blijft ongelofelijk hoeveel mensen, clubs en vooral auto’s er weer stonden dit jaar. En dat ondanks dat ook bij hun de scholen weer begonnen zijn en veel mensen er niet bij konden zijn. Alles wat hier zeldzaam is staat daar in overvloed, en de kwaliteit en afwerking is er super.
Na het rondje meldden we ons bij NPOC. Allereerst heerlijk gegeten, hamburgers, worstjes, broodjes, alles smaakte weer erg goed. Toen het eten zo’n beetje op was begonnen ze aan de prijsuitreikin
g. Erg leuk om te zien hoe iedereen meeleeft binnen NPOC, iedereen is enthousiast. Het is echt gewoon een grote familie.
Net zoals vorig jaar was er weer een prijsuitreikin
g in het partycentrum op het terrein. Hier zijn we samen met NPOC om 8 uur heengegaan. Per merk werd er een mooiste auto bekendgemaakt en ook clubs kregen bekers. NPOC nam een flink aantal bekers mee naar huis. Ze waren een van de clubs die het meest aanwezig waren dit jaar.
Na de prijsuitreikin
g zijn we teruggegaan naar NPOC voor het vuurwerk, en om daar een leuke avond te gaan hebben. Om 9 uur begon het vuurwerk en het was weer super, net als vorig jaar. Daar kunnen ze hier op Scheveningen echt nog wat van leren. De rest van de avond hebben we bij NPOC rond de barbecue gestaan, die ook nu weer als kampvuur diende, want het werd weer aardig koud na een stralende dag. Op een gegeven moment kwamen de Schotten die we ook vrijdag al op onze stand gehad hadden nog even langs. Indien mogelijk nog lammer dan de dag ervoor. Na wat Nederlandse les voor hun, en wat Schotse les voor ons, hielden we t voor gezien. Het was een uurtje of 1 en het voetballen begon er toch in te hakken, plus dat we de dag erna weer een aardig stuk mochten gaan rijden. Dit jaar was het Peter die bij NPOC bleef hangen. Ergens na 3 uur zocht hij ook zijn tent op.
Zondag 13-09-2009Het was weer een serieus koude nacht geweest en rond een uurtje of 9 was iedereen wel zo’n beetje wakker. Peter leefde ook nog, al had hij er weleens beter uitgezien :). Jano stortte zich op het bakken van eieren met spek. Smaakte erg goed allemaal dus bij deze bedankt! Was een goed idee!
Na twee dagen van stralend zomerweer zag de lucht er op zondag een stuk dreigender uit. Reden genoeg voor ons om het kamp af te breken nu het nog droog was. Ook het afbreken ging snel. Twee uur nadat we ermee begonnen stond alleen nog ons afval op t veld dat later door mensen van t terrein opgehaald zou worden.
Omdat we alles al klaar hadden, maar het nog te vroeg was om al weg te gaan zijn we nog maar even een rondje gaan doen. Even langs NPOC geweest en de mensen die dat wilden hebben wat leuk spul gekocht bij de standjes op het terrein. Rond een uurtje of 12 gingen Jano, Mark, Bas, Laurens en Wilco er vandoor. Peter, Rik, Ronald en ik gingen niet veel later. Voor we gingen nog even met wat mensen van NXC bijgepraat, was wel fijn want daar was ik eigenlijk het hele weekend nog niet echt aan toegekomen. Daarna zijn we gaan rijden. Onze boot vertrok pas rond middernacht maar dan hadden we het rijden maar gewoon achter de rug. Rik en Peter zaten er namelijk redelijk doorheen.
Waar de heenweg druk en soms wat chaotisch was, verliep de terugweg naar Harwich perfect. Was heel fijn en relaxed autorijden. Na een tank en plaspauze kwamen we in de buurt van Harwich. Daar was een motortocht aan de gang, voor een half uur lang (en dat is echt niet overdreven) zagen we alleen maar motoren die ons tegemoet reden. Eenmaal in Harwich zijn we gaan zitten bij de Mayflower in, een hotel vlakbij de boot. Dit hebben we vorig jaar ook gedaan en ik denk dat we dat er maar in houden. Lekker eten, ontspannen sfeertje. Net wat we nodig hadden.
Rond een uurtje of 6 zijn we naar de boot gereden om daar verder te wachten. Op de weg ernaartoe weer wat filmpjes gemaakt van de auto’s. Bij de boot hebben we een poging gedaan tot voetballen maar echt meer dan een poging was het eigenlijk niet. Allemaal spierpijn en toch een tikkie moe. Peter en Rik hebben een tijdlang staan praten met een Nederlandse vrouw die in Ierland woont, Ronald en ik zijn in de Cherry gaan zitten, tijdschriftje erbij, radio aan en wachten. Rik heeft nog even een jonge gozer met een Honda geholpen die zn radio aan had gelaten, maar de motor niet. Startkabels blijven handig om bij je te hebben. Ook bij de boot tijdens het wachten genoeg om naar te kijken. 2 antieke Bentleys en 2 oude WO2 voertuigen. Erg mooi die oude techniek. Om een uurtje of half 9 mochten we door de check in en paspoortcontro
le. Ook nu moest de Cherry weer aan de kant. Deze keer omdat ze wilden weten of we geen vuur of steekwapens bij ons hadden. Zo agressief ziet de Cherry er toch niet echt uit volgens mij..
Het oprijden van de boot was nu helemaal geen probleem. Omdat we al lang stonden te wachten stonden we op 1 auto na vooraan op de boot, en onderin waardoor er deze keer geen steile hellingen waren om te overwinnen. Op de boot eerst per ongeluk in het dure restaurant gaan zitten, daar een biertje gedaan en daarna naar de normale bar gegaan. Nog even een hapje gegeten waarna Ronald het laatste rondje ging halen. Hij kwam aan met baco’s in plaats van bier. Was een mooi idee, en een lekkere afsluiting van de avond. We zijn redelijk op tijd gaan slapen.
Maandag 14-09-2009Voor ons de laatste dag van het JAE avontuur. Jano, Mark, Bas, Laurens en Wilco waren zondagavond laat al thuis. De wekker hadden we dit keer niet aangezet, we lieten ons verrassen door de speaker. Opstaan was moeilijk want zo’n echt bed ligt toch een stuk beter dan een matje of matrasje in een koude tent. Eenmaal wakker en opgestaan zijn Rik, Ronald en ik nog even het buitendek op geweest voor wat filmpjes van de aankomst in Hoek van Holland. Daarna de boot afgegaan. Helemaal vooraan staan was een verademing, we waren zo weg. En dit keer zonder extra controles en dat soort dingen.
We hadden besloten even met zn allen te ontbijten dus we zijn op ons gemak naar Kijkduin gereden. Daar even aan de tosti’s en broodjes gegaan. Daarna was het tijd om Rik en Peter gedag te zeggen, want zij gingen in 1 keer terug naar huis. Ronald reed nog even mee omdat de NX bij mij stond, en we even de filmpjes en foto’s van zijn camera op de computer wilden zetten, voor het verslag en de DVD waar ik zo snel mogelijk mee aan de slag ga. Uiteindelijk ook Ronald gedag gezegd en de spullen maar weer op gaan ruimen.
ConclusieJAE 2009 was weer supergeslaagd. De tijd vloog voorbij en we hebben het allemaal naar ons zin gehad, ook de nieuwkomers dit jaar. Het weer was goed, de mensen aardig en gastvrij. We hebben weer veel gezien en gedaan. Het was het weer meer dan waard om voor naar Engeland te reizen en volgend jaar gaan we dus gewoon weer die kant op, hopelijk dan weer met meer auto’s en leden. Dit is echt een evenement dat je niet wilt missen, als je nog twijfelt, vraag t maar aan Mark, Bas, Rik of Wilco
Heren, t was wederom super! Bedankt!
